Advertisements
Advertisements
प्रश्न
दिलेल्या मुद्दयांच्या आधारे चौकटीतील घटकाचे आत्मकथन लिहा.
उत्तर
मी नदी बोलतेय...
मी नदी, पर्वतांच्या कुशीत जन्मलेली आणि डोंगर-दऱ्यांच्या अंगणात खेळणारी. माझं बालपण उत्साहाने भरलेलं होतं. निर्मळ पाण्याच्या लहरी, स्वच्छ वातावरण, आणि प्रत्येक वळणावर नवनवीन अनुभवांची अनुभूती. त्या दिवसांत मी स्वच्छ, निरागस आणि मुक्त होऊन वाहत असताना, माझ्या प्रत्येक लहरीत आनंद आणि जीवनाची उमंग होती.
नेहमी वाहत राहणे आणि सर्वांना मदत करणे हे माझे कर्तव्य आहे. मनुष्य कितीही माझ्या विरोधात असले तरी मी आयुष्यभर मानवजातीची सेवा करणार. माझ्यामुळे सर्वांचे कल्याण होते यातच मी समाधानी आहे. माझ्या मनात प्रत्येक प्रवासाची वेगवेगळी भावना आहे. सुरुवातीच्या काळात, मी आनंदाने नाचत, हसत आणि खेळत होतो. प्रत्येक ठिकाणी पोहोचल्यावर मी निसर्गाला आणि मानवाला आपलं प्रेम आणि उर्जा देत होतो. परंतु, जसे-जसे माझा प्रवास पुढे वाढला, माझ्या मनात एक दु:खाचं आणि वेदनेचं भाव उमटू लागलं. मानवी हस्तक्षेपामुळे माझ्या निर्मळतेवर काळा धुळीचा ढग चढला, आणि आता मी त्या आठवणींची आठवण करत, खंत आणि वेदनेने भरून जातो. माझं जीवन केवळ प्रवासापुरतंच मर्यादित नाही. मी शेतकरींच्या शेतीसाठी, शहरांच्या पिण्याच्या पाण्यासाठी, आणि बाग-बगीच्यांच्या फुलांच्या सौंदर्यासाठी अमूल्य आहे. लोक माझ्या पाण्याचा उपयोग करून आपल्या उपजीविकेला चालना देतात, पिकांना वाढवतात आणि निसर्गाशी जुळलेली जीवनशैली टिकवून ठेवतात. माझ्या निर्मळतेने अनेक जीवांना आधार दिला आहे आणि मी निसर्गाच्या संतुलनाचं एक महत्त्वाचं अंग आहे.
आज, माझी ओळख काहीशी बदलली आहे. जसजशी मानवी जगात वाढती गरज आणि गैरवापर झाला आहे, तसतशी माझे पाणी दूषित होत गेलं आहे. माझ्या किनाऱ्यावर भांडी घासणे, कपडे धुणे, औद्योगिक सांडपाणी आणि शहरातील कचरा टाकल्यामुळे माझ्या निर्मळतेवर कालिख झाकली आहे. मी आता एक अशुद्ध, प्रदूषित प्रवाहात अडकलेली आहे, ज्यामुळे माझ्या तेजस्वी लहरी धूसर आणि उदास दिसतात. माझं कार्य म्हणजे सतत वाहत राहणे, सर्वांना जीवनसत्व पुरवणे आणि निसर्गाला जिवंत ठेवणे. जरी माझी ओळख आज दूषित झाली असली, तरी मी आपली जबाबदारी विसरली नाही. मी शेतकरींच्या पिकांना पाणी देते, शहरांना उपजीविकेचा आधार प्रदान करते आणि निसर्गाच्या संतुलनाला टिकवून ठेवण्यासाठी लागोपाठ वाहत राहते.
माझा प्रवास म्हणजे मानवजातीची सेवा, आणि मी सदैव या कार्यात निष्ठा ठेवते. माझ्या प्रवासात मला खूप खंत आहे. मानवी अज्ञान आणि स्वार्थामुळे माझ्या निर्मळतेचा नाश झाला आहे. जेव्हा मी एकदा स्वच्छतेच्या आणि सौंदर्याच्या ज्योतीने भरलेली असते, तेव्हा आता मी दूषिततेच्या कुशीत अडकलेली आहे. माझ्या पाण्याचा गैरवापर, माझ्या प्रवाहाला अडथळे आणि माझ्या स्वाभाविक तेजाला कमी करण्याचा मानवी प्रयत्न मला प्रत्येक लहरीत वेदना आणि खंत निर्माण करतो. मला खंत आहे की, मानवाने निसर्गाच्या या अमूल्य देणगीचा योग्य आदर केला नाही.
मी, नदी, माझ्या सर्व अनुभवांनी भरलेली एक आत्मकथा सांगते - प्रवेशातील आनंद, निसर्गाच्या संतुलनातली महत्त्वाची भूमिका, आजची दूषित स्थिती, आणि कार्याची अखंडता. तरीही, माझ्या अंतःकरणातून एकच आवाज उदयाला येतो: कृपया, निसर्गाचं रक्षण करा, माझी स्वच्छता जपा आणि आपल्या जीवनाला नविन आशेचा आणि निर्मळतेचा संचार करा. माझा प्रवाह म्हणजे जीवनाचा प्रवाह आहे, ज्यात प्रत्येक थेंबात आपल्यासाठी अपार महत्त्व आहे.
