Question

उताऱ्याच्या आधारे सूचनेनुसार कृती करा.

१) ओळखा पाहू.  (२)

लेखकाने व्यक्त केलेल्या अपेक्षेतून मुलांनी कोण बनावे असे म्हटले आहे ते ओळखून लिहा.

अ) तुमच्यापैकी एकानेतरी लिहिलेलं पुस्तक आपल्या शाळेतील ग्रंथालयात दिसलं पाहिजे......

आ) तुमच्यापैकी एकजण तरी सवाईगंधर्व महोत्सवात गाताना दिसलं पाहिजे......

खूप पैसे कमवायचे आणि निसर्ग बघायला दुसऱ्या देशात जायचं स्वप्न लोकांचं; पण आपल्या देशातील निसर्ग समृद्ध करणारी माणसं हवीत. तुमच्यापैकी खूप जण परदेशात जाणार आहात. तुमच्यापैकी एकजण तरी सवाईगंधर्व महोत्सवात गाताना दिसलं पाहिजे. परीक्षेत पाहिले आलात तर शाळेच्या भिंतीवर तुमचं नाव असेल; पण तुमच्यापैकी एकानेतरी लिहिलेलं पुस्तक आपल्या शाळेच्या ग्रंथालयात दिसलं पाहिजे. तुम्ही जगातल्या मोठमोठ्या हॉटेलमध्ये जाणार आहात; पण तुमच्यापैकी एकाच्या तरी शेतात हुरडा खायला यायचंय मला. आपल्या पूर्वजांनी वेरूळ अजिंठा बनवलाय. जगभरचे लोक बघायला येतात. तुम्ही असंच नवीन काहीतरी भव्यदिव्य बनवून दाखवाल याची मला खात्री आहे. मी एवढं सगळं सांगितलं कारण मी तुम्हांला खूप जवळून पाहिलंय, तुमच्या शिक्षकांनी तुम्हांला वर्गात शिस्तीत बसलेलं बघितलंय; पण मी तुम्हांला मैदानात मनसोक्त गोंधळ घालताना बघितलंय. तुमचा गोंधळ बघून सगळे म्हणायचे अशी पोरं आम्ही कुठं पाहिली नाहीत; पण मला राग आला नाही. तुम्ही मोठे झाल्यावर जग म्हणालं पाहिजे, की अशी पोरं आम्ही कुठं पाहिली नाहीत. मला आनंद होईल. फक्त तुम्ही आता आहात तसेच आनंदी रहा. जग विचारेल तुम्हांला शाळेत तुम्हांला किती गुण मिळाले? पण मी सांगेन जगाला तुम्ही किती गुणी आहात. मी वर्गाबाहेर पाहिलंय दंगामस्ती करताना, मैदानावर, स्नेहसंमेलनात, हॉस्टेलवर. असेच मनसोक्त जगा.

२) तुलना करा.  (२)

आप्पांनी पाहिलेली मुलं	शिक्षकांनी पाहिलेली मुलं

३) स्वमत- (३)

तुमच्या शालेय जीवनातील कोणतीही एक संस्मरणीय आठवण थोडक्यात लिहा.

Answer 1

१)

अ) तुमच्यापैकी एकानेतरी लिहिलेलं पुस्तक आपल्या शाळेतील ग्रंथालयात दिसलं पाहिजे- लेखक

आ) तुमच्यापैकी एकजण तरी सवाईगंधर्व महोत्सवात गाताना दिसलं पाहिजे- गायक

२)

आप्पांनी पाहिलेली मुलं	शिक्षकांनी पाहिलेली मुलं
वर्गाबाहेर दंगामस्ती करताना, मैदानावर, स्नेहसंमेलनात, हॉस्टेलवर.	वर्गात शिस्तीत बसलेली.

३) शालेय जीवनातील अनेक आठवणी विसरता येत नाहीत. अगदी नुकत्याच घडल्याप्रमाणे त्या आठवत असतात. माझ्या शालेय जीवनात घडलेल्या अनेक प्रसंगांपैकी एक प्रसंग मी कधीच विसरू शकत नाही. ऐन परीक्षेच्या दिवसांमध्ये मी सायकल चालवताना पडलो होतो. चालवताना माझ्या पायाला प्लास्टर करण्यात आले होते. आमच्या शाळेला पायऱ्या आहेत. मी रिक्षाने घरून शाळेत तर आलो मात्र शाळेच्या पायऱ्या चढणे मला शक्य नव्हते. मी तेथेच बसून रडू लागलो. मी रडत आहे हे कोणीतरी आमच्या शिपाई काकांना सांगितले. ते धावतच गेटजवळ आले. त्यांनी मला उचलून माझ्या वर्गात नेऊन बसवले. हे जवळजवळ परीक्षा संपेपर्यंत रोज ते करत. त्यांनी केलेली मदत कधीही न विसरण्यासारखी आहे.