Question

‘तुम्ही पक्षी आहात’, अशी कल्पना करून तुम्हांला स्वच्छंदीपणे कोणकोणत्या गोष्टी करायला आवडतील, ते लिहा.

Answer 1

त्या दिवशी बाई ग्रेस कवींची 'पाऊसगाणे' ही कविता शिकवत होत्या. कवितेच्या शेवटच्या ओळी होत्या, 'जाता येता टाकीत होता तो चिमण्यांना दाणे'. चिमणीची एक सुंदर गोष्ट बाईंनी सांगितली. ती ऐकत असतानाच मला असे वाटले, की जणू मीच पक्षी झाले आहे..... आणि मग हे वेडं मनपाखरू आपल्या कल्पनांच्या आभाळात विहार करू लागलं आणि पाहता पाहता मी भुर्रकन खिडकीतून उडालेच.

मग मी ऐटीत माझा दिनक्रम निश्चित केला. सकाळी उठल्याबरोबर बाहेर उनाडायचे, म्हणजे कपडे बदलणं, चपला घालणं या गोष्टी करायची गरजच नाही. खिडकीतून थेट आकाशात झेप घेऊन फेरफटका मारायला खूप मजा येईल. मग एक फेरफटका मारून म्हणजे, की शाळेची तयारी करून उडतच शाळेत जायचं. म्हणजे शाळेला उशीर होणार नाही. थेट फांदीवरील वर्गाच्या खिडकीवरच आमचं विमान उतरेल. वर जाता जाता शाळेतल्या आंब्याच्या झाडावरच्या हिरव्यागार कैऱ्या चक्क चोचीने चाखता येतील. आम्हां पक्ष्यांच्या या शाळेत कोकिळाबाई, चिऊताई व मैनाबाई मला गाणे शिकवतील. कावळेदादा कावकाव करून माझा अभ्यास घेतील. मोर मला नाचायला शिकवेल. सुगरण घरटं बांधायला शिकवेल. मी सारं काही मन लावून शिकेन. शारीरिक शिक्षणाच्या तासाला तर माझ्या आकाशातल्या करामतींनी मी सगळ्या पक्ष्यांनाही अवाक् करून टाकीन आणि शिक्षा झाली तर ..... अहो शिक्षाही मला पाच फेऱ्या मारण्याची असेल म्हणजे माझ्या 'पंखांचा मळ'! मी दर रविवारी एक सहल करेन कारण सहलीच्या ठिकाणी जायला वाहन नको किंवा तिकीट नको.

पण खरंच, देवाने प्रत्येकाला काही ना काही असं विशेष दिलेलं आहे. माणसाला बुद्धी दिली, पक्ष्यांना पंख दिले, हत्तीला ताकद दिली, तर सरड्याला रंग दिले, सूर्याला प्रकाश दिला आणि प्रत्येकाकडे ते सारं कसं अगदी शोभून दिसते. आकाशात झेप घेणारा पक्षी किती सुंदर आणि प्रेरणादायी वाटतो. ती सर आपल्याला नाही येणार. म्हणूनच, 'ठेविले अनंते तैसेचि रहावे चित्ती असो द्यावे समाधान' देवाने आपल्याला छान घर दिले आहे. प्रेमळ आई-बाबा दिले आहेत. छान शाळा आणि भरपूर सवंगडी दिले आहेत. तेव्हा आपले पाय मातीतच घट्ट रोवलेले उत्तम, असा विचार करून मी माझे मनपाखरू परत जमिनीवर आणले.